بهشت اخلاق بشر، آنگاه شکل انسانی به خود می گیرد که خلقیاتش بر اساس موازین الهی باشد و همانگونه که خلق او نیکو ترین خلق در بین موجودات است، خلقش نیز برترین اخلاق باشد. خداوند عالمیان – که همانا رب و پرورش دهنده موجودات است- مربیانی از طرف خود برای انسان فرستاده که خاتم آنان حضرت ختمی مرتبت، محمد بن عبدالله(ص) است و با جمله « وَ اِنَّکَ لَعَلَی‌ٰ خُلُقٍ عَظیم؛ و راستی که تو را خویی والاست» او را ستوده و توصیف کرده است. پیامبر عظیم الشأن اسلام و خاندان مطهرش – که آیه ی تطهیر در شأنشان نازل گردیده – مربیان هستند که علاوه بر این که خود در مرتبه ی اعلای طهارت هستند، حامل برنامه ها و دستور العمل هایی از طرف خداوند برای انسانند که او با اجرای دقیق آن ها می تواند خود را به سر منزل سلامت و طهارت برساند و با زدودن تمام تیرگی ها و ناخالصی ها از وجودش، خود را آماده بهشتی گرداند که دار السلام نام گرفته است. برشی از کتاب: اولین گام در مسیر تزکیه و خودسازی مرابطه( یعنی ارتباط با خویشتن و مراقب خود بودن) است. آن کس که از خود غافل است و توجهی به خود ندارد و در مستی و غفلت به سر می برد، هیچوقت حرکت موزون و صحیحی برای رسیدن به کمال انسانی و مقصود نهایی نخواهد داشت.